یک مرضی هست که جز من شاید گاهی سراغ بعضی های دیگر هم بیاید . من نامش را گذاشته ام مرض خود در آینه بینی .. این مرض این شکلی ست که هی دلت می خواهد چپ و راست توی آینه زل بزنی به خودت (ترجیحا یک آینه ی خاص ، مثلا آینه ی اتاق خواب یا آینه ی دم در یا جاهای دیگر . انگار این آینه ها تمام زیبایی تو را در خود منعکس می کنند ) آن هم نه در حد یک نگاه ، بلکه برای ثانیه های متمادی . مثل آهن ربایی که آهنی را درگیر خودش می کند .

حالا میتوانید فکر کنید جدیدا این مرض درکجا و کدام آینه به سراغ من می آید ؟ آینه ی ماشین اداره .. جلوی چشم هیجده تا مونث و مذکر دیگر ! خب دیگر زیاد توضیح نمی دهم خودتان عمق فاجعه را دریابید :)

تشکر نوشت : سپاس بی پایان بخاطر شب زنده داری حباب عزیز که وسط تمام دغدغه هایش زحمت ویرایش و تغییر قالب اینجا را کشید .. حباب جان متشکرم .